Het leven van Dr. Bach in een notendop

De prille jeugd van Dr. Bach

Dr Edward Bach werd geboren in het Engeland van 1886. Toen hij zestien was, verliet hij de school, vastbesloten om ooit arts te worden. Hij wilde zijn ouders echter ontzien van de hoge kosten die zo’n opleiding met zich meebracht en dus besloot hij eerst in de kopergieterij van zijn vader te gaan werken.
Hij werkte in de Bach fabrieken in Birmingham drie lange, zware jaren. Maar tussen de arbeiders kreeg hij wel ontzettend veel inzicht in het menselijke karakter, wat de basis zou vormen voor zijn toekomstige werk.

Dr. Bach en zijn zieke collega’s

De collega’s van Dr. Bach in de fabriek hadden schrik om ziek te worden. Als zij ziek werden, werkten ze meestal gewoon door om geen inkomsten te verliezen en omdat medische kosten vaak voor hen niet te betalen waren. Dr. Bach keek machteloos toe hoe zijn lijdende collega’s hun symptomen trachtten te onderdrukken en het werd hem duidelijk: hij moest een eenvoudige geneeswijze vinden, één die chronische ziekten zou genezen.

De medische opleiding van Dr. Bach

Toen hij twintig was, begon Dr. Bach aan zijn medische opleiding. Het viel hem op dat patiënten, ook al leden ze aan dezelfde ziekte, niet altijd beter werden bij dezelfde behandeling. Een geneesmiddel dat in staat was een aantal zieken wel te genezen, bleek op anderen dan weer totaal geen effect te hebben.

Maar er was meer: het viel hem ook op dat patiënten die gelijkenissen vertoonden in hun persoonlijkheid, ook hetzelfde reageerden op hetzelfde geneesmiddel. Mensen die aan dezelfde ziekte leden maar een andere persoonlijkheid hadden, hadden dan weer andere medicijnen nodig. Dr. Bach kwam dan ook tot het besluit dat de persoonlijkheid van een mens van groter belang was dan het lichaam in geval van ziekte.

Er waren volgens hem te veel patiënten met chronische klachten die met geen enkele behandeling geholpen waren: de moderne wetenschap van toen schoot enorm tekort en waren volgens Bach teveel op het fysiek van de zieken gericht.

Dr. Bach en homeopathie

Dr. Bach stelde zich bij de moderne wetenschap dus vele vragen, waarop hij antwoord hoopte te vinden in de bacteriologie en homeopathie. Al snel ontdekte hij dat sommige bacteriën in de darmen de schuldige waren van veel chronische ziekten. Hij ontwikkelde zeven serums die oraal in te nemen waren: de zogenaamde Bach-nosoden.

Edward Bach ging de werken van Hahnemann lezen. Dit was een achttiende eeuwse, Duitse arts en de ‘vader van de homeopathie’. Net als Bach was Hahnemann ervan overtuigd dat het principe van genezen lag in het behandelen van de mens, en niet de ziekte. De oorzaken van ziekte waren volgens Dr. Bach gemoedstoestanden zoals angst, verdriet, onzekerheid en eenzaamheid.

De remedies van Dr. Bach

Dr. Bach voelde een steeds grotere drang om de natuur van Wales te gaan verkennen: daar waar zijn eigenlijke roots lagen. In 1930 zei hij zijn praktijk in Londen vaarwel en ging in de rijke natuur van Wales op zoek naar geneeskrachtige planten. Dr. Bach was een man die erg verbonden was met de natuur en hij voelde de helende krachten van bepaalde bloesems op zijn lichaam en ziel.
Tegen 1936 had hij maar liefst 38 remedies ontwikkeld, die elk apart refereerde aan een bepaalde gemoedstoestand. Op 27 november van dat zelfde jaar overleed Edward Bach op de leeftijd van 50 jaar. Even ter verduidelijking: de gemiddelde levensverwachting voor een man lag in 1936 op 53 jaar.